ONDERWIJS
Academie van Bouwkunst Arnhem project, plein 2011
collage
Academie van Bouwkunst Arnhem project, plein 2010
ANALOGE RUIMTE
Analoge ruimte, beelden voor boek 'Een huis van huizen'. Zie een stuk uit de tekst hiernaast.
verbeelden
'De tekst ‘Een huis van huizen’, die tot stand kwam op basis van een correspondentie tussen Klaske Havik en Maria Barnas, lijkt naar de witte leegte van Klein te evolueren. Dat blijkt in één oogopslag uit de grafische bijdrage van architect Gert Anninga – gipsen modellen waarin telkens een fotografisch beeld verwerkt zit. In de foto’s heerst altijd een onderscheid tussen de architecturale materie – muren, vloeren, kaders, trappen, roosters – en de rest van de wereld, die zich grillig, wazig, in een momentopname, manifesteert aan de hand van schaduwen, zonlicht, een ornament of een uitzicht. Alleen de laatste foto, bij het laatste hoofdstukje getiteld ‘Luiken’, is anders: misschien is het nog steeds de buitenwereld die, in de vorm van de hemel, voor het egale wit zorgt (aan de linkerkant). Toch is ‘Le Vide’ van Klein nog maar een paar kleurschakeringen verwijderd.'
'Het witste wit' van Christophe van Gerrewey
ONDERWIJS
Voor Julidans 2009 hebben studenten onder begeleiding van Bart Visser en Gert Anninga installaties ontworpen en gebouwd in de nieuwe stadschouwburg te Amsterdam. Dansgroep Amsterdam, Krisztina de Châtel en Massimo Molinari, heeft een dans speciaal voor deze installaties ontwikkeld. Ze werkte hiervoor samen met de opleidingen van de academie van bouwkunst en scenografie te Amsterdam.
Academie van Bouwkunst en scenografie Amsterdam project Julidans 2009
dans en ruimte
Academie van Bouwkunst Amsterdam i.s.m. Theaterschool
ONDERZOEK HOEK HUIZEN
Onderzoek hoekhuizen Amsterdam
observeren
De verzameling <90˚ woningen is een weergave van botsingen van stedelijke structuren. Deze structuren dwingen de hoekwoning tot zeldzame stedelijke details. In die zin maken ze een specifieke typologie in de stad. Bij het verzamelen en categoriseren van deze huizen lijkt de belangrijkste vraag te zijn tot welke straat ze behoren. Sommigen kiezen voor een formele gevel aan de meest formele straat, wat zich uit in een dakfront, ritme van ramen en entree aan deze zijde. De andere gevel toont een blinde muur met enkele noodzakelijke kleine informele raampjes. Anderen kiezen geen partij en proberen in beide straten te gaan staan, wat leidt tot een soort identiteitscrisis. Sommige kronkelen zich en hebben een begane grond die zich op de ene straat oriënteert, terwijl de verdiepingen erboven hun gevel naar de andere richten.